Egia galanta da ez dela komeni etengabe atzera begira bizitzea. Oraina behar bezela disfrutatzea eta etorkizunari behar bezala aurre egitea eragozten du atzera begira ibili behar horrek.
Hala ere, arraunaren arloan, susmoa dut Donostian ez zaiola merezi adinako aitortza egiten gure iraganari. Era txatxu eta antzuan elkarri mokoka aritzeko joera handiegia dugu (ez da, antza, joera berria, eskuinean dituzuen 1916ko bertso horiek diotenez), etorkizuna zalantzan jartzeraino. Eta, kanpokoa gehiegi goretsiz, ez dugu Donostiak arraunaren historian izan duen eta izan behar duen lekua apreziatzen. Ondare aberats hori balioetsiko lukeen museo edo antzeko zeozer egitea ere inori ez zaio burutik pasatu.
Zertara datorren txapatxo hau? Beno, beheko argazki hau topatu dut (Luis Karril eta bere kuadrilla omen dira), argazki ederra inondik ere.... eta morrosko donostiar jator horien aurpegiek nolabait kargu hartzen ari zaizkigula iruditu zait. Pixka bat jota nagoela? Baliteke.
No hay comentarios:
Publicar un comentario