Urumea ibaiaren ertzetik

Sarri asko, udako goi mailako arraunketa besterik ez dugu izaten donostiarrok kontuan: Kontxako banderaren garaian akordatzen gara Donostiako traineruaz, apenas inporta zaigun Liga, agian jakin ere ez dugu egingo trainerilla eta batela existitzen direnik ere, eta Oxford-Cambridge lehiari arreta gehiago eskaintzen diogu Londresen gure arraunlariek egindakoari baino.

Arlo mediatikoak garrantzi nabarmena duen garai honetan, ahaztu egiten zaizkigu arraunak dituen beste hainbat eta hainbat alderdi. Isileko ahalegin eta lan ugari egiten dute Donostiako klubek, modalitate eta adin askotan, nahiz eta izeberg horren puntta besterik ez den ailegatzen herritarrarengana.

Hori dena etorri zitzaidan burura atzo, Urumea ibaiaren ertzean paseatzen ari nintzela. Mikel Laboa pasarelatik Loiola aldera egin duten bide berria Ur-Kirolak klubaren egoitzatik igarotzen da, eta oso gustagarria izan zen niretzat atzo han zen ikuskizuna: edozein adinetako gizon eta emakume, mutil eta neska, entrenatzen, arraunkera lantzen, eta, noski, arraunketaz gozatzen. Gozamendua baita lanaren oinarria.